Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΗ ΧΩΡΕΙΝ ΕΙΣΩ ΤΩΝ ΑΔΥΤΩΝ...

"Πολλοί οι κλητοί, ολίγοι οι εκλεκτοί", "Ουκ εν τω πολλώ τω εύ", "Τας λεωφόρους μη βαδίζειν", «Μή χωρείν είσω των αδύτων αμυήτοις ούσιν», "Εκάς, εκάς εστέ βέβηλοι", "Μη δότε τα άγια τοις κυσί και τους μαργαρίτας εις τους χοίρους". Η μυστηριακή παράδοση βρίθει από ανάλογες τέτοιες φράσεις, οι οποίες ως γενική συνισταμένη, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: Τα μυστήρια απευθύνονται σε εκείνους και μόνον που έχουν υποστεί την ανάλογη προετοιμασία, ψυχική, πνευματική και σωματική, έχουν κατανοήσει κάποιες γενικές αρχές, διαθέτουν ευρύτητα πνεύματος και επιθυμούν να αναζητήσουν απροκατάληπτα τις αρχές και τους κανόνες που διέπουν το μακροκοσμικό και μικροκοσμικό πεδίο της Δημιουργίας.  Τυγχάνουν χρηστοήθεις και απέχουν από ατιμωτικά αδικήματα και πράξεις, δεν τυγχάνουν μητραλοίες και είναι πνευματόδοξοι και φυσιολάτρες... 
Η Μύηση ως τελετουργικό δρώμενο, ως ιεροτελεστία που απευθύνεται στην υποσυνείδητη διάνοια και επιχειρεί να διανοίξει τους ψυχικούς οφθαλμούς αποτελεί την γέφυρα εκείνη, τρόπον τινά, που συνδέει τον μυούμενο με την ατραπό του φωτός... Το φως, για όσους ευρίσκονταν μέχρι πρότινος στο σκότος, θα πρέπει να παρασχεθεί σταδιακά, ταυτιζόμενο με τη Γνώση, πρώτον δια να αποδείξουν ότι είναι ικανοί και άξιοι να γίνουν κοινωνοί του, και δεύτερον διότι είναι εκτυφλωτικό και όποιος το δεχθεί δίχως προπαρασκευή, σε όλη του την ισχύ και λαμπρότητα, θα "τυφλωθεί", μεταφορικώς ομιλούντες...
Ο πνευματικά και ψυχικά ανώριμος επίσης, όχι μόνον δεν θα κατανοήσει τις κοσμικές αρχές και νόμους που θα του επιδειχθούν, αλλά παράλληλα και θα τα περιγελάσει, θα τα διασύρει, τελών εν πλάνη και διερχόμενος την σκοτεινή νύκτα της ψυχής. Προκειμένου λοιπόν να μην διαστρεβλωθούν, παρανοηθούν ή και διακωμωδηθούν ιερές αρχές και έννοιες, η μυητική τελετουργία και διδαχή απευθύνεται μόνο σε ώριμες και ηθικά προπαρασκευασμένες ψυχές, ώστε να δυνηθούν να ανταποκριθούν στα κελεύσματα των μυστηρίων... 
Είναι μία αρχή που πάντοτε ίσχυε και πάντοτε θα ισχύει σε κάθε μυσταγωγικό σύστημα, ανεξαρτήτως της κατευθύνσεως που αυτό έχει ως προς τις διδαχές του... 
Η εισδοχή ατόμων που δεν ανταποκρίνονται στα βασικά γνωρίσματα του νεοφύτου, δεν διακατέχονται από ειλικρινή ανησυχία πνευματική και δεν επιζητούν την ψυχοπνευματική τους ανύψωση, αλλά αναζητούν εύκολους και πρόσφορους δρόμους που θα τους χαρίσουν θέσεις, αξιώματα, τίτλους, κοινωνική και επαγγελματική αναγνώριση, θεουργικές πρακτικές και θα τους περιβάλλει με έναν... εκλεκτικισμό που εντείνεται υπό το πέπλο του μυστηρίου, αποτελεί μία εκ των βασικών αιτιών της παρακμής και καθίζησης μυστηριακών θεσμών. Ιδίως η μη ύπαρξη φίλτρων και της μη δυιλίσεως των στοιχείων αυτών, είναι και το βασικό αίτιο που οι μυσταγωγικές οργανώσεις, τουλάχιστον πολλές εξ αυτών, έχουν χάσει την αίγλη τους, και αυτό σε μία εποχή αποπνευματοποιήσεως και επικρατήσεως ενός υλιστικού παροξυσμού...
Η ανύψωση των θεσμών αυτών, θα συντελεσθεί αντίθετα μόνο με την επάνοδο στην Παράδοση... Αυτή που διαφύλαξαν οι αρχαίοι μύστες ως κόρη οφθαλμού για πολλές χιλιετηρίδες... 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες προσελάμβαναν τον συμβολισμό των Ψυχών, θεωρώντας ότι απεικονίζουν τις ψυχές των μεταστάντων που ακολουθούν, εξερχόμενες των σωμάτων, την πορεία προς τα ανώτερα πεδία... Ανάλογο συμβολισμό προσελάμβαναν και τα τζιτζίκια...  Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο (στάδιο μεταμορφώσεώς της από την κάμπια) «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού». Στην ελληνική αλλά και στη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, υπήρξε μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας.  Απελευθερωμένο από τα δεσμά του θενάτου, το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά δεσμά της χρυσαλίδας .  Σε επίπεδο μυθολογικού συμβολισμού, με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί κατόρθωσε να μαγέψει και αυτόν τον ίδιο τον Έρωτα
ΟΥΔΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΕΝΤΟΣ... Είναι Σεπτέμβριος του 2007. Το περιοδικό "Απολλώνειο Φως" που εξέδιδε τότε ο υπογράφων, μαζί με δεκάδες συνέλληνες και συναγωνιστές, έχουν συνδράμει τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, στον δικαστικό αγώνα που αντιμετώπιζε από τους Εβραίους και φιλεβραϊκούς κύκλους, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του "Εβραίοι όλη η Αλήθεια". Μάλιστα, ήμασταν οι μόνοι που τον στηρίξαμε εμπράκτως, με την κυκλοφορία και μαζική διανομή προκηρύξεων συμπαραστάσεως, με αναρτήσεις στο περιοδικό, με έκδοση αφισών, αυτοκολλήτων και φέιγ-βολάν και άλλες ενημερωτικές δράσεις, κατορθώνοντας να κινητοποιήσουμε στο Εφετείο Αθηνών, στις 7 Σεπτεμβρίου 2007, αρκετές εκατοντάδες κόσμου με την δράση μας εκείνη.  Με τον Κ. Πλεύρη και τον γιό του, διατηρούσαμε πολιτικές διαφορές και μάλιστα σοβαρές, όμως τον στηρίξαμε και το ίδιο θα πράτταμε για οιονδήποτε Έλληνα διωκόταν ποινικά από φιλεβραϊκούς κύκλους, για ευνόητους λόγους. Να επισημανθεί ότι η στήριξη αφορού
ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΤΕΡΤΙΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2002: ΠΑΡΑΜΕΝΩ ΣΤΟ ΚΕΛΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ.... Ήταν μία βροχερή ημέρα του Νοεμβρίου 2002 που ξεκίνησα να πάω στις φυλακές Κορυδαλλού. Η επίσκεψη αφορούσε τον έγκλειστο Στρατηγό Νικόλαο Ντερτιλή, ισοβίτη πολιτικό κρατούμενο της 21ης Απριλίου 1967, τον οποίο επισκεπτόμουν σχετικά συχνά για μία μεγάλη περίοδο. Μάλιστα, ο Στρατηγός με είχε τιμήσει και με την παραχώρηση συνεντεύξεώς του στο περιοδικό "Απολλώνειο Φως" που τότε εξέδιδα και η οποία δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 2003... Εκείνη την ημέρα λοιπόν, λόγω βροχής και παγωνιάς, ο Στρατηγός δεν είχε επισκέψεις και έτσι μείναμε οι δυό μας στο κελί, συζητώντας με τις ώρες, διάφορα θέματα. Δεν χόρταινες να ακούς τις συναρπαστικές αφηγήσεις του από την Κύπρο το 1963-64, από τις διάφορες πολεμικές του περιπέτειες σε προγενέστερους χρόνους, καθώς ο Στρατηγός Ντερτιλής δεν ήταν κανένας χαρτογιακάς, αλλά τα γαλόνια του τα είχε
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ Λ. ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΑΛΑΜΙΝΑ & Η... ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ.... Τον Αύγουστο του 2018 επεσκέφθη αιφνιδίως το νησί της Σαλαμίνας, η τότε Υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου. Αντικείμενο της επισκέψεώς της, ήταν να δει, ιδίοις όμμασι, την κατάσταση που επικρατούσε στην χερσόνησο της Κυνόσουρας, σε σχέση με τη δραστηριότητα των ναυπηγικών εγκαταστάσεων που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χώρο της Κυνόσουρας αλλά και της Πούντας. Περιηγήθηκε από τις αρχές του νησιού, την τότε δημοτική αρχή στις αρχαιότητες του νησιού, ιδίως δε στον τύμβο στην Κυνόσουρα και στον όρμο των Αμπελακίων, ενώ ο αρχαιολόγος Γ. Λώλος την ξενάγησε και την ενημέρωσε σχετικά με τις υποθαλάσσιες έρευνες που διεξήγαγε στον αρχαίο λιμένα, όπου ως γνωστόν είχε συγκεντρωθεί και ο ελληνικός στόλος προ της θρυλικής ναυμαχίας.... Η Λ. Κονιόρδου, τότε, είχε επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάπλαση του χώρου του τύμβου και την αξιοποίηση των εγκατελειμένων αποθηκών πυρομαχικών και πολυβολεί
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Στον Τεκτονισμό αλλά και στον Εσωτερισμό ευρύτερα, υφίστανται ορισμένα σύμβολα προερχόμενα από τον χώρο του φυσικού και ζωϊκού βασιλείου τα οποία διαθέτουν αρχετυπική σημασία. Ένα από αυτά, χιλιοειδωμένο ως σύμβολο που κοσμεί το πέτο μυημένων είτε πολλάκις αναφερόμενο σε τυπικό τελετουργικά, είναι η Ακακία. Τι είναι και τι συμβολίζει πραγματικά η Ακακία στον χώρο της μεταφυσικής παραδόσεως και των εσωτερικών αναζητήσεων; Ο όρος «Ακακία» είναι σύνθετος και περιλαμβάνει το στερητικό «α» και τη λέξη «κακία» ως έκφανση του αρνητικού. Από ετυμολογικής απόψεως, η Α-κακία υποδηλώνει την κατάσταση εκείνη στην οποία κυριαρχεί η έλλειψη, η απουσία του κακού. Η Ακακία δεσπόζει, ως προανεφέρθη, ως σύμβολο στον Εσωτερισμό, υποδηλώνοντας την καθαρότητα και την αγνότητα της ψυχής, και σε επίπεδο καταστάσεως, συμβολίζει την ανάσταση και την αθανασία. Το δέντρο της Ακακίας, είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με τις απόκρυφες παραδόσεις, από
ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, Η ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ... Την δεκαετία του 1980, οι κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου έθισαν τον ελληνικό λαό σε μία ιδιότυπη νοοτροπία νεοπλουτισμού και την ελληνική νεολαία σε μία κατάσταση νωθρότητας και λέμε ιδιότυπη γιατί η τεχνητή οικονομική ευμάρεια που προκλήθηκε, οφειλόταν στον ακατάσχετο δανεισμό της χώρας όσο και στις αθρόες προσλήψεις με κομματικά κριτήρια μέσω κομματικών κλαδικών οργανώσεων που καθιερώθηκαν εκτοξεύοντας την ευνοιοκρατία και την πολιτική συνδιαλλαγή στα ύψη... Στο πλαίσιο αυτό, απαξιώθηκε η χειρονακτική εργασία και δημιουργήθηκε τεχνητό κενό στους τομείς της οικοδομής, της γεωργίας, των τεχνικών επαγγελμάτων, σε εργατικούς κλάδους, κενό το οποίο προκλήθηκε εσκεμμένα ένεκα του νεοπλουτισμού και της νωθρότητας και το οποίο ήρθαν οι  λαθρομετανάστες από το 1990 και εντεύθεν να καλύψουν... "Καλά που ήρθαν οι ξένοι και βρήκαμε για τα χωράφια μας εργάτες και για την οικοδομή τεχνίτες" μονολογούσαν πολλοί,
ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΝΔ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ & Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΕΒΡΑΪΚΟΥ ΚΟΓΚΡΕΣΟΥ... Μέχρι και τον Οκτώβριο του 2010, η ΝΔ επί Προεδρίας Αντώνη Σαμαρά, είχε ταχθεί αναφανδόν εναντίον της ψηφίσεως του πρώτου Μνημονίου, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι "η συνταγή αυτή δεν βγαίνει" και μιλώντας για σειρά θέσεων (Ζάππειο 1, 2, 3), που ανέτρεπαν το μνημονιακό καθεστώς. Ένα καθεστώς που εκχωρούσε την Εθνική Κυριαρχία στους ξένους πιστωτές και προέβλεπε συνθήκες εξοντώσεως του μέσου Έλληνα με μεγιστοποίηση των φόρων, περικοπή μισθών, συντάξεων, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, περικοπές δαπανών απαραίτητων για τη λειτουργία της παιδείας, της υγείας, της άμυνας κ.ο.κ. Δήλωνε τότε ο πρόεδρος της ΝΔ τα ακόλουθα: Τον Οκτώβριο του 2010 ο Αντώνης Σαμαράς , πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, είχε καταδικάσει την πολιτική του μνημονίου. « Δεν πάει άλλο, κάτ ι πρέπει να αλλάξει, η πολιτική του μνημονίου πρέπει να αλλάξει» τόνιζε ο Α. Σαμαράς προσθέτοντας ότι «το μνη
ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΕΝΟΣ ΔΙΣ ΔΡΑΧ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΥΜΒΟ ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΔΙΑΜΑΝΤΗ; ΑΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 63 ΤΑΦΩΝ, ΤΕΙΧΩΝ, ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ... Η τραγική ιστορία του τύμβου των Σαλαμινομάχων, μέσα από επίσημα έγγραφα... Το 1975, το ναυπηγείο "Αρκαδία ΑΕ" (Αφοί Διαμαντή), ισοπεδώνουν το ανατολικό τμήμα του τύμβου και καταστρέφουν 63 τάφους, ισοπεδώνοντας παράλληλα αρχαία τείχη, ιερά, βωμούς και ό,τι βρήκαν στο διάβα τους. Μηνύονται, αλλά ουδέποτε η εκδίκαση της υποθέσεως διεξήχθη (με την παρελκυστική τακτική των απανωτών αναβολών, μέχρι οριστικής παραγραφής!!!!).  Το γιατί η υπόθεση παραγράφηκε, αν και επρόκειται για μία καταστροφή ασύλληπτου μεγέθους και βαναυσότητος, οφείλεται στο γεγονός ότι οι διαπράξαντες αυτή, τυγχάνουν συγγενείς του Αχιλλέα Καραμανλή (και του μέχρι προσφάτως Υπουργού Μεταφορών, Κ. Καραμανλή), οπότε και τους επιφυλάχθηκε προκλητική ατιμωρησία για πράξεις οι οποίες είναι ποινικά κολάσιμες! Ο κυρίως τύμβος, το πλάτωμά του, και